BABY, KIND, STIL GEBOREN

Hoe ik mijn kinderen betrok bij de nieuwe baby na een stilgeboorte?

stilgeboorte

De komst van een nieuwe baby heeft al een enorme impact op kinderen. Laat staan als ze iets traumatisch als een stilgeboorte hebben meegemaakt als bij ons. Hoe dat zou gaan verlopen, vond ik ook erg spannend. Ik was namelijk bang dat ze deze baby als vervanging van hun overleden broertje zouden zien. Of dat onze dochter die toen nog geen twee jaar was, zou denken dat dit dezelfde baby zou zijn.

Toen onze baby levenloos ter wereld was gekomen, hebben we hem mee naar huis genomen. Onze kinderen waren toen thuis op ons aan het wachten. Met de komst van de nieuwe baby, wilde ik niet dat dit scenario zich zou herhalen. Dat zij thuis zouden wachten tot wij met de baby zouden komen. Ik wilde dat zodra de baby geboren was, zij naar het ziekenhuis zouden komen om daar hun broertje voor het eerst te zien. In een andere omgeving en met een andere mindset. En zo hebben we het ook gedaan.

Vanaf het allereerste moment waren ze allebei dol op hun broertje. Hij werd overladen met kusjes en knuffeltjes. Onze oudste zoon had bij onze stil geboren baby altijd gezegd dat hij als hij geboren zou zijn, hij hem op schoot wilde vasthouden en de fles wilde geven. Helaas is dat nooit gebeurt. Daarom wilde ik juist bij hem daar extra aandacht aan geven. Hij mocht de baby als eerste vasthouden. Dat was een ontzettend mooi moment. Hij straalde van trots en je zag het geluk in zijn ogen. Daar waar ik ruim een jaar daarvoor ontzettend veel verdriet zag in diezelfde ogen.

Onze dochter heeft vanaf het begin zich volledig ontpopt als een klein moedertje. Zij heeft geen moment van jaloezie gehad. Ik was daar wel even bang voor. Zij wil overal bij helpen. Zelfs het verschonen van een poepluier vindt ze niet erg om te doen. Ze aait hem ook altijd heel lief met haar vingertje over zijn wangen. Heel leuk om te zien.

We hebben ze vanaf het begin overal bij betrokken. Zijn eerste badje, daar mochten ze bij helpen. Ze mochten hem lekker wassen. Daarna wilde ze bij iedere badje erbij zijn, zo leuk vonden ze het. En dat doen we als het uitkomt. Soms liggen zij al in bed, maar op de momenten dat zij nog wakker zijn, dan mogen zij ook helpen. Flesjes geven vonden ze ook leuk om te doen. Voor ongeveer een minuut. Dan werd het te saai en wilden ze weer spelen.

Ze hebben zich ook vanaf het allereerste moment gerealiseerd dat dit een ander kindje is dat hun overleden broertje. Onze dochter zegt soms nog weleens als ze in de ochtend wakker word dat ze haar broertje mist en dat hij nooit meer terug komt. De eerste keer dat ze dat zei, moest ik mijn tranen zo inhouden. Ze was op dat moment dat ze dat zei nog geen drie jaar oud. Ik vind het zo bijzonder dat ze dat zo zei. Ook dat is een stuk verwerking voor haar.

We betrekken beide kinderen bij alles wat we met de baby doen en waar ze kunnen en willen helpen, mag dat.

8 thoughts on “Hoe ik mijn kinderen betrok bij de nieuwe baby na een stilgeboorte?

  1. Mooi dat ze na zo’n traumatische gebeurtenis dit mogen meemaken. En hun stilgeboren broertje zal ook altijd een plaatsje in hun hart hebben.

  2. je staat er vaak niet bij stil dat het grote verdriet niet alleen bij de ouders zit als er iets met een kindje gebeurt, maar voor de broertjes en zusjes is dit ook een traumatische gebeurtenis. Wat mooi dat jullie er bij jullie nieuwe baby zo bewust mee om zijn gegaan!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge