De eerste drie maanden van mijn baby

De afgelopen drie maanden zijn echt voorbij gevlogen. Onze baby is inmiddels alweer de drie maanden gepasseerd. Hoe is het leven nu met een nieuwe baby na het overlijden van onze zoon? Hoe hebben onze zoon en dochter op hun nieuwe broertje gereageerd. En hoe zijn de eerste drie maanden überhaupt geweest? Ik ga het je allemaal vertellen.

Hoe is het leven nu met een nieuwe baby na het overlijden van onze zoon?
Onze zoon is precies een jaar en 11 dagen geboren na het overlijden van ons derde kind. De donkere tijden die we toen hadden, hebben ons dit jaar weer zonneschijn gegeven. Een zwangerschap na een stil geboren baby, is een zwangerschap die nooit meer onbezorgd zal zijn. Ik was dolgelukkig dat onze zoon gezond en wel geboren was. Zijn eerste huiltje was het mooiste moment in tijden. Omdat de zwangerschap qua nagenoeg gelijk liep aan het jaar ervoor, ging ik snel dingen vergelijken.

Ik was heel blij dat de zwangerschap achter de rug was en wij onze baby levend en wel in onze handen vast konden houden. Het eerste wat mij opviel, was dat hij ontzettend veel, bijna identiek leek op zijn broer. Ook op zijn oudste broer, maar het meest op de broer die hij nooit zal kennen. Als ik hem ‘s nachts aan het voeden was, kon ik hem goed bekijken en zag zoveel overeenkomsten. Ik heb hem ook vele nachten huilend zitten voeden.

Hoe hebben onze zoon en dochter op hun nieuwe broertje gereageerd?
Ze waren ontzettend trots op hun baby broertje. Onze dochter was op slag verliefd. Zij kreeg ineens een verzorgende rol als grote zus. Ik had er persoonlijk rekening mee gehouden dat ze misschien wat jaloers kon reageren, maar dat was totaal niet het geval. Ze staat klaar als hij in bad gaat en helpt wassen. Ze is totaal niet vies van een poepluier. Ze pakt gewoon luierdoekjes en begint schoon te maken. Kusjes en knuffeltjes kan hij niet genoeg van haar krijgen. En het mooiste om te zien, is dat ze haar poppen exact zo verzorgd, zoals wij de baby verzorgen. Ze zegt dezelfde dingen. Doet het flesje eerst op haar pols voor het voeden en laat haar pop daarna een boertje laten. Zo bijzonder en leuk om te zien.

Onze zoon van zes was enorm blij dat de baby geboren was en leefde, maar vond het in het begin wel wat lastig. Hij was heel blij met de komst van de baby, maar voelde zich enorm schuldig naar zijn overleden broertje dat dat hij juist nu blij was. Je ziet als ouder hem dan worstelen met zijn gevoel. Zijn blijdschap en verdriet tegelijk. Ook wilde hij steeds dat de baby zijn ogen open moest doen. Dat gaf hem een soort van bevestiging dat hij leefde. Naarmate de weken voorbij gingen, zag je de last van zijn schouders vallen. Hij kreeg steeds meer interactie met zijn broertje. Als hij tegen hem praat en met hem speelt, reageert de baby altijd met gelach en gebrabbel. En dat doet hem enorm goed en maakt hem een trotse grote broer.

De eerste drie maanden
Onze baby is echt een heerlijke baby. Hij doet het zo ontzettend goed. De eerste drie maanden zijn echt voorbij gevlogen. Ik moet zeggen dat die slapeloze nachten mij echt zwaar tegenvielen. Onze jongste telg had vooral in de nacht veel buikkrampen, waardoor hij ’s nachts veel wakker was. En wij dus ook. Normaliter zou je overdag misschien wat bij kunnen slapen, maar dan hadden we de andere twee kinderen. Dus slapen zat er niet echt veel in. Gelukkig hadden wij vanaf het begin al een vast ritme en regelmaat. Bij onze dochter hadden we dat ook meteen toegepast en zij sliep al met zes weken door. Super fijn was dat. Dus dat hoopte we deze keer ook. Helaas duurde dat ietsje langer. Maar ondanks alle gebroken nachten zijn mijn man en ik een ijzersterk team. Hoe moe en chagrijnig we soms ook waren, we konden het altijd relativeren en samen lachen. Inmiddels slaapt onze lieve baby het klokje rond en geeft dat ons ook meer rust.

Het klinkt cliché, maar ik voel me zo ontzettend gelukkig en dankbaar met onze baby. Hij is echt een zonnestraal. Als hij naar me lacht ben ik de gelukkigste moeder!