STIL GEBOREN, ZWANGER

Waarom praten over een stilgeboorte tijdens een zwangerschap heel belangrijk is

stilgeboorte

Ik wil niemand bang maken of van die roze wolk wegblazen tijdens een zwangerschap, laat ik dat voorop stellen. Als je zwanger bent, is het laatste waar je aan wilt denken een stilgeboorte. Maar toch is het iets wat we niet in een doofpot moeten stoppen. En al helemaal niet hier in Nederland. Nederland kent één van de hoogste stilgeboortes van Europa. Ik heb het zelf meegemaakt en ik had gehoopt dat iemand mij hierop gewezen had. Uiteraard weet je dat een zwangerschap complicaties kan krijgen, maar zo ernstig al een plotselinge doodgeboorte was mij niet bekend.

Ik ben van mening dat dit onderwerp veel meer aandacht mag krijgen. Er wordt lijkt wel erg weinig over gesproken. Ik weet als geen ander dat iemand die dit heeft meegemaakt het lastig vind om over te praten. Maar juist door te praten, verwerk je het voor jezelf, als dat je anderen zou kunnen helpen. Toen het mij overkwam, hoorde ik ineens iedereen die wel iemand kende die dit ook had meegemaakt. Maar waarom hoorde ik dat daarvoor zo weinig? Mensen lijken er niet over te praten, pas als iemand het meemaakt. Maar dan ben je te laat.

Ik had altijd het idee en vele volgens mij met mij, dat als de 20-weken echo goed was, je rustig de 40 weken kon uitzitten. Er kon je dan niets meer gebeuren. Ik had tenslotte ook niets. Geen zwangerschapsdiabetes, geen hoge bloeddruk en had al twee goede zwangerschappen gehad. Dus waar zou ik me druk om moeten maken? Niets is dus minder waar.

Met een klein beetje extra informatie, word je zelf veel wijzer en kun je een eventuele stilgeboorte voor zijn. Uiteraard zijn er uitzonderingen, maar veel gevallen worden weggezet als ‘oorzaak onbekend’ terwijl het vaak nalatigheid of onoplettendheid van de desbetreffende deskundige is geweest. Maar dat wordt je niet verteld.

We vertrouwen veel te veel op de expertise van een ander. Maar kun je tegenwoordig wel zo blindelings op iemand anders vertrouwen? Tellen de ervaringen van andere ouders en zwangere ook niet mee? Alles wordt vaak onder het motto ‘protocol’ gegooid, maar er zijn altijd uitzonderingen op de regel. En wij waren zo een geval.

Wat weten we nu eigenlijk waar er bijvoorbeeld tijdens een echo naar gekeken wordt? Wat betekenen die cijfers die genoteerd worden. Wat wordt er allemaal opgemeten en wat is ‘normaal’? Wanneer is iets afwijkends? Negen van de tien zwangere, vind zo een echo een ‘leuk moment’. Dat is namelijk het moment dat je weer naar je baby kunt kijken. Dat vond ik zelf ook altijd. Maar niemand die je iets over de statistieken vertelt. Ik heb het ook nooit geweten. Na drie zwangerschappen was mij ook nooit verteld wat het allemaal inhield.

En zo heel ingewikkeld is het allemaal niet. Het moet je alleen wel verteld worden. Dan wordt er al een hoop ondervangen. En dat maakt de kans van overleving van een ongeboren kind stukken groter.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge